Wie zal de Amerikaanse schuld kopen?
De speculatie rond een opvolger voor Powell zorgt voor bijkomende druk op de dollar. Terwijl het algemene ongemak van buitenlandse beleggers ten aanzien van Amerikaanse activa blijft aanhouden, dringt de vraag zich steeds meer op wie de volgende “marginale koper” van Amerikaanse staatsobligaties zal zijn. Amerikaanse huishoudens hebben de afgelopen tijd een belangrijke bijdrage geleverd. Regelgevende wijzigingen zouden Amerikaanse banken richting Treasuries kunnen duwen, maar dat lijkt geen langetermijnoplossing.
Ondanks de duidelijke boodschap van Jay Powell over de terughoudendheid van de FOMC om preventief renteverlagingen door te voeren, heeft de markt haar verwachtingen voor het pad van de Fed Funds verlaagd, waarschijnlijk als reactie op opnieuw directe uitspraken van D. Trump over het beleid van de centrale bank. Het vroegtijdig aanduiden van de volgende voorzitter van de Fed — waarmee het veelbesproken scenario van een “schaduw-Fed” werkelijkheid zou worden — zou een voorbode kunnen zijn van aanhoudende volatiliteit. Los van het risico op tegenstrijdige signalen in de komende maanden, zou het brengen van de Fed Funds naar duidelijk ruimere niveaus zonder dat de macro-economische data dat ondersteunen — aangenomen dat dit de keuze zou zijn van een door D. Trump benoemde voorzitter — vermoedelijk op tegenstand stuiten van een meerderheid binnen de FOMC. Centrale bankleiders kunnen soms in de minderheid worden gesteld — dit is bijvoorbeeld gebeurd bij de Bank of England. Maar de Fed is de BOE niet. Gezien haar geschiedenis zou dit de geloofwaardigheid van de Fed aantasten.
Hoewel dit voorlopig nog een theoretische discussie blijft, heeft al dat rumoer nu al een tastbaar effect op de dollar, die verder verzwakt. Het verwachte renteverschil met Europa krimpt nu sneller, wat het algemene ongemak over de Amerikaanse munt in het buitenland nog vergroot, mede aangewakkerd door de fiscale vooruitzichten en bedreigingen voor de onafhankelijkheid van de centrale bank. Nu de Senaat op het punt staat te stemmen over de “Big Beautiful Budget Bill”, wordt de vraag hoe de Amerikaanse begrotingstekorten gefinancierd moeten worden steeds urgenter. Terwijl markcommentatoren vooral focussen op de meest recente signalen van internationale herschikking, valt op dat het aandeel van buitenlandse investeerders in de Amerikaanse Treasury-markt de afgelopen tien jaar gestaag is afgenomen. Binnenlandse partijen hebben de leemte opgevuld, waarbij Amerikaanse huishoudens in de afgelopen drie jaar een beslissende bijdrage hebben geleverd. Op lange termijn zou het in stand houden van dit patroon waarschijnlijk een stijging van de persoonlijke spaarquote vereisen, die tot op heden echter uitblijft. De zoektocht naar de volgende marginale koper verschuift nu richting Amerikaanse banken. Een voorstel van Amerikaanse toezichthouders vorige week zou Amerikaanse banken meer ruimte geven om deel te nemen aan de Treasury-markt. Dit zou op korte termijn enige verlichting kunnen bieden, maar zelfs als zulke wijzigingen in regelgeving banken richting Treasuries zouden “sturen”, hebben Amerikaanse banken hun blootstelling aan staatsobligaties de afgelopen vijftien jaar al aanzienlijk verhoogd. Los van technische aanpassingen zijn er mogelijk fundamentele grenzen aan deze aanpak.
